Ömer`in ilk orucu
Ömerlerin evinde coşkulu bir Ramazan hazırlığı vardı. Yufkalar açılmış, baklavalar hazırlanmıştı. Çünkü o gece sahura kalkılacaktı. Herkes sevinçli ve heyecanlıydı. En çok da Ömer seviniyordu. Çünkü Ömer ilk orucunu tutacaktı. Daha önceki Ramazanlardan sahurun ne kadar ön...

Ömerlerin evinde coşkulu bir Ramazan hazırlığı vardı. Yufkalar açılmış, baklavalar hazırlanmıştı.


Çünkü o gece sahura kalkılacaktı. Herkes sevinçli ve heyecanlıydı. En çok da Ömer seviniyordu. Çünkü Ömer ilk orucunu tutacaktı.


Daha önceki Ramazanlardan sahurun ne kadar önemli olduğunu biliyordu. Ailecek yenilen gece yemeği Ömer için çok anlamlı ve çok özeldi.


Akşam erkenden yattılar. Annesi `Saati kuralım da sahur vakti uyuyakalmayalım` dedi.


Ömer`in içi içine sığmıyordu. Bir süre gözüne uyku girmedi. Fakat daha sonra dayanamayarak uykuya daldı.


Gece yarısı Ömer`in annesi saatin zil sesiyle uyandı ve hemen sofrayı hazırladı. Bu sırada Ömer de gürültülerden uyanmıştı. Hemen elini, yüzünü yıkayarak annesinin özenle hazırladığı sofraya koştu. Hep beraber yemeğe oturdular. Ömer`in gözü börek tepsisine takılıp duruyordu. Ama annesi `Önce yemeğini bitir daha sonra... yoksa iştahın kesilecek` diyerek onu engelliyordu.


Ömer yemeğini bir çırpıda yedi. En çok beklediği böreği de yiyerek suyunu içti.


Yemekler yenildi, dualar edildi, oruca niyetlenildi. Sabah ezanıyla birlikte herkes sofradan kalktı.


Ömer ilk orucunu tutmaya başlamıştı. Gün boyu dolabın kapağını sık sık açıp `Kimse beni görmüyor, acaba yesem mi? Yok yok olmaz. Ama şu baklava... Nasıl da bana bakıyor. Bir dilim... Olmaz, olmaz... Kimse beni görmüyor ama Allah beni görüyor.` deyip dolabın kapağını kapatıyordu.


Canı sık sık bir şeyler yemek istedikçe eli dolaba gidip yiyeceklere bakıp iç geçiriyordu. `Obur midem... birkaç saat açlığa dayanamıyorsun. Ya karnı aç olan başka çocukları, insanları neden düşünmüyorsun? Sen iftarda bu yiyeceklerin hepsinden yiyebilirsin. Ama onlar yiyemeyecekler. Hadi kapat şu dolabı` deyip yeniden kapatıyordu.


Bir ara sürahinin başına geçip `Çok da susadım. Dudaklarım, boğazım kurudu. Bir yudum içsem mi acaba, ya da bir damla? Yok yok yine olmaz.` Demiş fakat ` Allah beni görüyor en iyisi dışarı çıkıp oynamak.` diye düşünmüştü. Ömer akşama kadar kendisi ile mücadele etti. Ama orucunu bozmadı. Sonunda akşam ezanı okundu. Ömer ailesiyle sofrada orucunu açtı. Kendisine güç veren, yardım eden Rabbi`ne şükretti.


Yazan: Reyhan Yeşilbağ


01.09.2008


RAMAZAN VE ÇOCUK

2008-09-01 Yeni Şafak